ตั้งแต่ตอนจองตั๋วก็ทำใจไปแล้วล่ะว่าไปกลางเมษายน แถมลงใต้ขนาดนี้ คงไม่ได้ไปเสพซากุระฟูลบลูมที่ญี่ปุ่นเหมือนคนอื่นเขาแน่ๆ คือตั้งแต่ไปญี่ปุ่นมายังไม่เคยทันชมฤดูใบไม้ ต้นไม้ อะไรของเขาสักที ใบไม้เปลี่ยนสีก็ไปช่วงต้น เพิ่งเริ่มเปลี่ยน ซากุระก็ไปตอนมันร่วงหมดแล้ว เก่งมากนิดนก

เพราะงี้ เวลาจะไปตามแหล่งท่องเที่ยว ที่ในหนังสือบอกเอาไว้ว่ามันเป็นจุดชมซากุระชั้นเลิศ เราเลยไปเดินแบบงั้นๆ เพราะมองไปก็เห็นแต่ต้นไม้เขียวขจี ดูที่หลังบ้านอากงก็ได้แบบนี้ (แหม ก็ไม่ถึงขนาดนั้นมะ) ไปเดินดูผู้คนแทนละกัน ต้นไม้ ดอกไม้ อะไรพวกนี้ไม่สนใจหรอก

เย็นวันนึงที่อากาศดี แดดกำลังงาม เลยไปเดินที่สวนโอโฮริ (Ohori koen) จุดชมซากุระยอดฮิตในเมืองฟุกุโอกะ เป็นสวนกว้างๆ ที่ผู้คนเขาออกมาทำกิจกรรมกัน บางคนมาวิ่ง มาปั่นจักรยาน มาปิกนิกกระทำการฮานามิกัน (ชมดอกไม้) จูงหมามาเดินเล่น เด็กๆ ก็มาเล่นเตะบอล โยนบอล บางคนมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ริมทะเลสาป คู่รักมาจู๋จี๋รอชมพระอาทิตย์ตกดิน แถมในสวนมี Starbucks ด้วย เป็นที่นิยมมากจนคนแน่นล้นออกมานอกร้าน

ทีนี้เดินไปก็เจอแนวต้นไม้ที่ดอกมันเป็นสีชมพู บานเรียงเป็นแถวยาวเลียบแม่น้ำไปเลย ช่างสวยงาม นี่หรือคือซากุระที่เราอยากเห็น ทำไมยังเหลืออยู่อีกอ่ะ ไหนบอกว่าร่วงไปหมดแล้ว ในใจตอนนั้นคือจะวิ่งไปสมทบกับสาวเกาสี่ห้าคนที่รุมถ่ายรูปกับอีต้นสีชมพูกันอย่างคร่ำเคร่ง อยากจะถ่ายแล้วอัพรูปใส่แคปชันว่าเจอซากุระแล้วกับเขาบ้าง แต่ถ้าเกิดนี่ไม่ใช่ต้นซากุระขึ้นมาเราคงจะเด๋อน่าดู

เลยเดินไปถามหนุ่มแว่นญี่ปุ่น (ไม่หล่อ) ที่กำลังควักกล้องขึ้นมาถ่ายอีดอกไม้อันนี้อยู่เหมือนกัน ว่าแบบ ซุมิมาเซม อันนี้ซากุระรึเปล่าคะ หนุ่มแว่นหันมาตอบแบบหล่อๆ (แต่หน้าก็ยังไม่หล่ออยู่ดี) ว่า โนๆ อันนี้ไม่ใช่ซากุระนะ มึงอย่ามาเด๋ออีอ้วน รู้อย่างนั้นก็สบายใจละ ขอบคุณเขา แล้วก็เดินต่อไป

จนเดินลึกเข้ามาในตัวสวน มันจะเป็นทางเดินในร่มเงาของอุโมงค์ต้นไม้อันนี้ ดอกเป็นสีชมพูโน้มกิ่งลงมาโค้งเป็นทาง งดงามดีมาก ระหว่างทางก็เห็นกลุ่มคุณป้าแม่บ้านญี่ปุ่น นั่งปิกนิกฮานามิกันอยู่ใต้ต้นนี่ เสียงคุยกันดังออกรสชาติเผ็ดร้อน เรามองไปที่พื้น เห็นกลีบดอกไม้สีชมพูเบาๆ ร่วงหล่นเต็มเท้า เฮ้ย มันก็คล้ายๆ ซากุระอยู่นา มองไปที่ใบ ก็คล้ายๆ ใบต้นซากุระ ที่ทำได้ตอนกินข้าวห่อปลาดิบซัมติง แล้วเขาเอาใบซากุระมาห่ออีกที (ชีวิตกูนี่พอเป็นของกินจะจำได้แม่นมาก) เลยขอลองอีกที ถามพวกคุณป้าดูดีกว่า ว่ามานั่งเสพต้นอะไรอยู่ เดินลุยเข้าไปสปีคเจแปนนีสแบบมั่วๆ กลางวงฮานามิของป้าซะเลย

นิดนก: ทานโทษนะคะ ไอ้ต้นนี้ (ชี้มือขึ้นไป) มันไม่ใช่ต้นซากุระใช่ป่ะคะ

คุณป้าแม่บ้านญป1: นี่แหละหนู ซากุระ

คุณป้าแม่บ้านญป2: ใช่ๆ นี่แหละซากุระ แต่เขาเรียกว่า ยาเอะซากุระ

นิดนก: ฮะ ยาเอะซากุระเหรอ

คุณป้าแม่บ้านญป2: ช่าย *&J(D&*#*I&$#*&98-0(*&Ug

นิดนก: (สีหน้าแบบ ภาษาหนูก็ไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้น ป้าอย่ารัว) เห ขออีกทีได้ไหมคะป้า แบบชตโตะ นิฮงโกะ วาการิมัสเลยค่ะ

คุณป้าแม่บ้านญป2: (พูดช้าลง ญปคำ อังกฤษคำ) ยาเอะซากุระ มันคือ โซเดสุเนะ อาโน มันคือ อ่า..ซากุระ ที่เป็นชั้นๆ ซ้อนๆ กัน หนาๆ น่ะ

นิดนก: แบบเป็น another kind of Sakura งี้เหรอป้า

คุณป้าแม่บ้านญป2: ใช่แล้ว เรียกว่า ยาเอะซากุระ

นิดนก: ยาเอะซากุระ แบบ Yae no Sakura ที่เป็นซีรีส์ที่ฉายช่อง NHK เมื่อหลายปีก่อนงี้เหรอคะป้า

เท่านั้นแหละ แก๊งค์คุณป้าก็ "เหหหหหหหหหหหห" แบบเล่นใหญ่ แล้วก็ "โซๆๆๆๆๆๆ (ใช่ๆๆๆ)" แบบรัวๆ ป้าถามเราว่าเคยดูเรื่องนี้ด้วยเหรอ เรายืดอกตอบไปแบบภูมิใจสุดๆ ว่าต้องเคยดูสิคะ เมียหนู (อายาเสะ ฮารุกะ) เล่น แถมเคยไปเคารพสุสานท่านยาเอะที่เกียวโตมาแล้วด้วย (แม้จะอ่านไม่ออกว่าอันไหนก็เหอะ) ทีนี้เลยกลายเป็นช่วงเม้าท์ละครญี่ปุ่นกับขุ่นป้าไปเลย

(ภาพโปรโมทซีรี่ส์เรื่อง Yae no Sakura ฉายช่อง NHK ปี 2013)

ก่อนจากกัน คุณป้าบอกว่าดีใจที่เราพูดภาษาแกได้ (แม้จะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็เหอะ) แล้วก็ย้ำอีกที ว่านี่มันคือยาเอะซากุระ เชิญถ่ายภาพอัพไอจีตามสบาย ไม่เด๋อแน่ เลยขอบคุณป้าแล้วแยกย้ายออกมา ส่วนทีมคุณป้าก็ถึงแก่เวลา เก็บข้าวของแยกย้ายกลับบ้านเหมือนกัน

นั่นแหละค่ะ เลยได้รู้จักว่าซากุระมันไม่ได้มีแค่แบบที่เราเห็น กลับมาหาข้อมูลอ่านในเว็บ เลยเข้าใจมากขึ้น ว่าซากุระแบบที่เรารู้จักเนี่ย มันเป็นตัวแทนของความบอบบางบริสุทธิ์ ต้องลมก็ปลิวร่วงหล่น แต่กับยาเอะซากุระ ที่มีลักษณะเป็นช่อซ้อนๆ หนาๆ คือตัวแทนของความงดงามที่หนักแน่น แข็งแกร่ง ทนทาน เดาว่าชื่อซีรี่ส์ Yae no Sakura ก็คงสะท้อนความหมายนี้ด้วยเหมือนกัน ท่านยาเอะเธอเป็นหญิงสาวงดงามแต่ไม่บอบบางจนต้องทะนุถนอม ช่อซากุระที่หนาเทอะทะใช่ว่าจะไม่งดงาม ความแข็งแกร่งของผู้หญิงก็เช่นกัน

จึงได้ภาพคู่กับต้นซากุระสมใจ กลับเมืองไทยได้...